Kadir Ezildi gözyaşları içinde anlattı: ‘İki cihan bir araya gelse de affetmeyeceğim’. Fox TV’nin sevilen yarışması En Hamarat Benim’in sunucusu Kadir Ezildi. Programda duygusal anlar yaşadı. Kadir Ezildi programda babasından bahsederken duygusal anlar yaşadı.
Enerjik halleri ve neşesiyle hafızalara kazınan Ezildi, babası ile yaşadıklarını anlatıp gözyaşlarına bo-ğuldu. Kadir Ezildi’nin sunuculuğunu üstlendiği En Hamarat Benim’de gözyaşları sel oldu. Her zaman eğlenceli ve neşeli halleriyle bilinen Kadir Ezildi, babasından bahsederken gözyaşlarına engel olamadı.
Neşeli halleriyle bilindiğini ancak içinde fırtınalar koptuğunu belirten ünlü sunucu, kahkahalarının içindeki hüznü gizlemek için olduğunu anlattı..
Enerjik halleri ve neşesiyle hafızalara kazınan Ezildi, babası ile yaşadıklarını anlatıp gözyaşlarına bo-ğuldu. Kadir Ezildi’nin sunuculuğunu üstlendiği En Hamarat Benim’de gözyaşları sel oldu. Her zaman eğlenceli ve neşeli halleriyle bilinen Kadir Ezildi, babasından bahsederken gözyaşlarına engel olamadı.
PROGRAMDA GÖZYAŞLARI SEL OLDU
Yarışmacılardan birinin yaşadığı sorunları anlatması üzerine Kadir Ezildi ağlamaya başladı. Ezildi, babasını küçük yaşlardan beri görmediğini özellikle bayramlarda bu eksikliği çok hissettiğini anlatırken gözyaşlarını tutamadı.Neşeli halleriyle bilindiğini ancak içinde fırtınalar koptuğunu belirten ünlü sunucu, kahkahalarının içindeki hüznü gizlemek için olduğunu anlattı..
BABAMLA ANNEM AYRILDIKTAN SONRA AKŞAMLARI KAPI HİÇ ÇALMADI”
26 senenin 12 senesinin ağlayarak geçtiğini belirten Ezildi, içindeki hüznü şu sözlerle dile getirdi: “Hiçbir zaman derdimi saklayan biri değilim. Hiç kimse dört dörtlük bir hayat yaşamıyor. Mevkiiniz ya da maddi durumunuz ne kadar iyi olursa olsun, geçmişte yaşadığınız hiçbir şeyi asla unutmuyorsunuz. Yarışmacılar bazen bir şey anlattığında benim bambaşka anılarım canlanıyor. Şimdi de kendi olaylarımı hatırladım. Annemle babam 2009 yılında ayrıldı. Sofraya normalde 4 tabak konurdu, 3’e düştü. Normalde akşamları kapı çalar, babam işten gelirdi. Ama o kapının artık çalınmayacağını bilmek beni üzdü.”